ویتامین و مواد معدنی که کمبودشان در بدن حال روحی شما را بهم می‌ریزد

تعدادی ویتامین و ماده معدنی وجود دارد که کمبود آنها می تواند بر سلامت روان شما تأثیر منفی بگذارد. در اینجا به بررسی برخی از آنها به طور مفصل تر می پردازیم:

ویتامین های گروه B:

ویتامین B1 (تیامین): کمبود تیامین می تواند منجر به بیماری بری بری شود که علائمی مانند گیجی، مشکلات حافظه، ضعف عضلانی و مشکلات قلبی دارد.
ویتامین B2 (ریبوفلاوین): کمبود ریبوفلاوین می تواند باعث ترک خوردگی گوشه های دهان، التهاب زبان و خستگی شود. همچنین می تواند بر بینایی در نور کم تأثیر بگذارد.
ویتامین B3 (نیاسین): کمبود نیاسین می تواند منجر به پلاگر شود که علائمی مانند بثورات پوستی، اسهال، گیجی و توهم دارد.
ویتامین B6 (پیریدوکسین): کمبود پیریدوکسین می تواند باعث التهاب پوست، ترک خوردگی گوشه های دهان، بی حسی و گزگز دست و پا و گیجی شود.
ویتامین B9 (اسید فولیک): کمبود اسید فولیک می تواند منجر به کم خونی، مشکلات گوارشی و نقص لوله عصبی در نوزادان متولد شده از مادران کمبود دار شود.
ویتامین B12 (کوبالامین): کمبود ویتامین B12 می تواند باعث کم خونی، مشکلات عصبی، خستگی و مشکلات حافظه شود.
سایر ویتامین ها و مواد معدنی:

ویتامین D: کمبود ویتامین D با افسردگی، اضطراب و خستگی مرتبط است. همچنین می تواند باعث درد استخوان و ضعف عضلانی شود.
اسیدهای چرب امگا 3: اسیدهای چرب امگا 3 برای عملکرد مغز مهم هستند و کمبود آنها با افسردگی، اضطراب و اسکیزوفرنی مرتبط است.
منیزیم: کمبود منیزیم با اضطراب، افسردگی و بی خوابی مرتبط است.
آهن: کمبود آهن می تواند منجر به کم خونی شود که می تواند باعث خستگی، تحریک پذیری و مشکل در تمرکز شود. کم خونی شدید نیز می تواند منجر به افسردگی شود.
روی: کمبود روی می تواند باعث ضعف سیستم ایمنی، مشکلات التیام زخم و مشکلات خلقی شود.
سلنیوم: سلنیوم یک آنتی اکسیدان است که به محافظت از سلول ها در برابر آسیب کمک می کند. کمبود سلنیوم با افسردگی و اضطراب مرتبط است.
موارد مهم:

کمبود ویتامین ها و مواد معدنی می تواند علائم مختلفی ایجاد کند، از جمله علائم جسمی و روانی.
اگر هر یک از این علائم را تجربه می کنید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید تا علت آن را مشخص کند و درمان مناسب را دریافت کنید.
در بیشتر موارد، کمبود ویتامین ها و مواد معدنی با مصرف یک رژیم غذایی سالم و متعادل یا با مصرف مکمل قابل درمان هستند.
با این حال، برخی از شرایط پزشکی می توانند باعث جذب ضعیف ویتامین ها و مواد معدنی شوند و در این صورت ممکن است به درمان های اضافی نیاز باشد.