همسر حضرت زینب (س) چه کسی بود ؟
حضرت زینب کبری (س)، بانوی بزرگ اسلام و دختر امیرالمؤمنین علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س)، در حدود سال‌های ۵ یا ۶ هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود. ایشان در خانه‌ای پر از ایمان، علم و پاکی رشد کرد و از کودکی با آموزه‌های قرآن، فصاحت، شجاعت و ایثار آشنا شد.
همسر ایشان عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب، فرزند جعفر طیار ـ عموی پیامبر اسلام(ص) ـ و از خاندان بزرگ بنی‌هاشم بود. عبدالله به «بحرالجود» (دریای بخشش) شهرت داشت و از یاران باوفای امیرالمؤمنین علی(ع) به شمار می‌رفت. وی در جنگ صفین در کنار امام علی(ع) حضور داشت، اما برخلاف برخی نقل‌های نادرست، در آن جنگ به شهادت نرسید و تا سال‌های پایانی قرن اول هجری زنده بود. تاریخ‌نگاران وفات او را میان سال‌های ۸۰ تا ۹۰ هجری قمری دانسته‌اند.
ازدواج حضرت زینب(س) و عبدالله بن جعفر در حدود سال‌های ۱۷ تا ۲۰ هجری قمری انجام شد. ثمره این زندگی مشترک، چند فرزند بود که نام‌هایشان در تاریخ ثبت شده است: علی، عون، محمد، عباس و ام‌کلثوم. دو فرزند ایشان، عون و محمد، در واقعه‌ی کربلا در رکاب امام حسین(ع) به شهادت رسیدند.
پس از شهادت امام حسین(ع) و یارانش در عاشورا، حضرت زینب(س) با شجاعت و ایمان، پرچم نهضت را در دست گرفت. او سرپرست کاروان اسیران اهل بیت شد و در کوفه و شام با سخنان آتشین خود، حقیقت عاشورا و چهره‌ی ظلم و فساد حکومت اموی را آشکار ساخت. خطبه‌های پرشور ایشان در مجلس ابن‌زیاد و در کاخ یزید از درخشان‌ترین نمونه‌های فصاحت، ایمان و شجاعت زن مسلمان در تاریخ است.
درباره‌ی محل دفن حضرت زینب(س) دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. برخی منابع مدینه را محل دفن ایشان دانسته‌اند، اما دیدگاه مشهورتر آن است که حضرت در دمشق (سوریه) به دیدار معبود شتافتند و در همان‌جا مدفون شدند. گروهی نیز قاهره را محل آرامگاه ایشان دانسته‌اند.
حضرت زینب(س) در تمام عمر خویش نمادی از صبر، ایمان، علم، و دفاع از حقیقت بود. نام او در کنار نام امام حسین(ع) تا همیشه به‌عنوان پیام‌آور عاشورا و صدای عدالت در برابر ظلم خواهد درخشید.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید